سرنگ در پزشکی وسیله‌ای است برای تزریق دارو یا حتی مواد خوراکی به بدن موجود زنده که اینکار از طریق حرکت یک پیستون (Plunger) که داخل یک محفظه یا سیلندر (Barrel) قرار دارد انجام می‌گیرد.

اغلب به همراه سرنگ‌ها باید از سرسوزن با گیج مناسب جهت تزریق دارو استفاده کرد. با این حال برخی از سرنگ‌ها مانند گاواژ که برای تزریق مواد خوراکی از طریق لوله معده استفاده می‌شوند نیازی به سرسوزن ندارند.
امروزه اغلب سرنگ‌ها از جنس پلاستیک ساخته و بعد از یکبار مصرف دور انداخته می‌شوند. در زمان‌های قدیم اغلب از سرنگ‌های شیشه‌ای استفاده می‌شد و بعد از هربار مصرف آنها با حرارت و در آب جوش دوباره استریل شده و مورد استفاده قرار می‌گرفت. علاوه بر این‌ها همچنان از سرنگ‌های فلزی نیز در دامداری‌ها و برخی موارد دیگر استفاده می‌گردد.
سایزبندی سرنگ‌ها بسیار متنوع است و اغلب سرنگ‌ها در سایزهای ۰,۵، ۱، ۲، ۲.۵، ۳، ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۵۰ سی سی تولید و عرضه می‌شوند.

دسته‌بندی سرنگ‌ها از نظر نوع استفاده

• •  انسولین
  • خود تخریب
  • سرنگ دندان‌پزشکی
  • گاواژ
  • توبرکولین
  • دهانی

دسته‌بندی سرنگ‌ها از نظر نحوه اتصال سرسوزن به سرنگ:

• لوئراسلیپ: سرسوزن روی سرنگ لیز خورده و با فشار جا می‌رود.
• لوئرلاک: سرسوزن به سوزن پیچ می‌شود و با چرخش سرسوزن روی سرنگ می‌توان آنرا محکم کرد. مزیت این نوع به حداقل رساندن امکان نشت مایع درون سرنگ است.
• خارج از مرکز: در این نوع سرسوزن در مرکز سرنگ قرار نگرفته و با کمی فاصله از مرکز بر روی آن محکم می‌شود.
• کاتتری: نوک این سرنگ‌ها همانند سرنگ‌های لوئراسلیپ مخروطی است اما کشیده‌تر و باریک‌تر است و اغلب برای تمیز کاری زخم و کاتتر استفاده می‌شود.